کد مطلب:236846 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
معنویت و عبودیت امام رضا
شیخ صدوق در روایتی آورده است:
عادت حضرت رضا علیه السلام بر آن بود كه شب ها كم می خوابید و غالب اوقات خود را به عبادت می گذراند و در یك شبانه روز، هزار ركعت نماز می خواند و روزه بسیار می گرفت و به روزه ی سه روز هر ماه (یعنی پنج شنبه ی اول ماه و پنج شنبه ی آخر ماه و چهارشنبه میان ماه) مداومت داشت و می فرمود:
«روزه ی این سه روز برابر روزه ی دهر است».
آن حضرت بسیار احسان می كرد و صدقه ی پنهانی می داد و بیشتر صدقات او در شب های تار بود.
امام علیه السلام شب ها كه در بستر می خوابید و تلاوت قرآن بسیار می نمود و هرگاه به آیه ای می رسید كه در آن یادی از بهشت و یا آتش شده بود گریه می كرد و از حق تعالی بهشت را طلب می كرد و از آتش پناه می جست.
او در هر سه روز، قرآن را ختم می كرد و می فرمود:
«اگر بخواهم می توانم در كمتر از سه روز قرآن را ختم كنم ولی هرگز از آیه ای نمی گذرم، مگر آنكه در آن تفكر می كنم كه در چه مورد به چه هنگام نازل گشته است.»
عادت حضرت رضا علیه السلام بر آن بود كه شب ها كم می خوابید و غالب اوقات خود را به عبادت می گذراند و در یك شبانه روز، هزار ركعت نماز می خواند و روزه بسیار می گرفت و به روزه ی سه روز هر ماه (یعنی پنج شنبه ی اول ماه و پنج شنبه ی آخر ماه و چهارشنبه میان ماه) مداومت داشت و می فرمود:
«روزه ی این سه روز برابر روزه ی دهر است».
آن حضرت بسیار احسان می كرد و صدقه ی پنهانی می داد و بیشتر صدقات او در شب های تار بود.
امام علیه السلام شب ها كه در بستر می خوابید و تلاوت قرآن بسیار می نمود و هرگاه به آیه ای می رسید كه در آن یادی از بهشت و یا آتش شده بود گریه می كرد و از حق تعالی بهشت را طلب می كرد و از آتش پناه می جست.
او در هر سه روز، قرآن را ختم می كرد و می فرمود:
«اگر بخواهم می توانم در كمتر از سه روز قرآن را ختم كنم ولی هرگز از آیه ای نمی گذرم، مگر آنكه در آن تفكر می كنم كه در چه مورد به چه هنگام نازل گشته است.»